Duiken enzo

Bon tardi allemaal,

Hier weer een update uit het altijd zonnige Bonaire. De tijd vliegt voorbij! We zijn hier inmiddels alweer 3 maanden en voelen ons erg thuis op dit superrelaxete eiland. Ik zal jullie even digitaal bijpraten over onze belevenissen van de afgelopen paar weken.

Ik begin even met Merijn, die heeft zijn Open Water gehaald! Jazeker, hij is nu ook officieel een duiker! Nadat het jarenlange probleem (en excuus :P ) met oren klaren opgelost was (Iduna, ik… uh…. ik bedoel Merijn is je eeuwig dankbaar :) stond niets meer in de weg om aan de Open Water cursus te beginnen. Sinds deze maand kunnen we dus ook samen duiken. Ik duik nog wel een stuk meer dan Merijn, maar hij begint het steeds meer te waarderen.

Nu we het toch over duiken hebben, ik heb een nachtduik gemaakt met Ostracods. Wat zijn dat, Osracods? Ostracods -Mosselkreeftjes In het Nederlands- zijn kleine kreeftachtige beestjes die enkele dagen na volle maan, 3 kwartier na zonsondergang en gedurende 20 minuten te zien zijn. Om ze te zien moet je duiken in het pikdonker, zonder lamp, want met het blote oog in het licht zijn ze niet te zien. Na een paar minuten wachten, zagen we kleine lichtflitsjes. De Ostracods kwamen uit de diepte omhoog naar het rif en gaven licht in het maanlicht. Het lijken een soort knipperende vuurvliegjes te zijn die kleine sterretjes loslaten. De mannetjes en de vrouwtjes doen een soort paringsdans met elkaar, en 20 minuten lang bevonden we ons in een soort onderwater vuurwerkshow. Ik kan het nog het beste omschrijven als een soort sprookjesbos met lichtgevende elfjes. Ik weet niet hoe ik het anders kan omschrijven. Zo gaaf! Echt nooit eerder zoiets gezien.

Naast deze geweldige ervaring met de Ostracods heb ik ook gedoken aan de oostkust van Bonaire. Heel anders dan aan de westkust, omdat in het oosten de stroming veel sterker is. En, dat is de reden om daar te duiken, het wemelt er van de zeeschildpadden en Eaglerays. ‘s Morgens om 7 uur reden ik en onze vriend Benjamin naar de oostkust -op goed geluk, want we werden compleet verblind door de opkomende ochtendzon- om daar op een tubeboot te stappen. Nadat we te water waren gegaan en een stukje hadden gezwommen, kwamen we in the White hole. Alsof ze op ons gewacht hadden met hun show, kwamen van rechts maarliefst 5 Spotted Eaglesrays aangezweefd. We keken onze ogen uit naar deze prachtige dieren. Van links kwamen er nog 4 aangezwommen en op de bodem lagen enorm grote Stingrays, half ingegraven in het zand. Het was echt een waanzinnig schouwspel om deze dieren in zulke groten getale en van zo dichtbij te zien. We hebben ook nog echt tientallen enorme zeeschildpadden gezien. Aan de westkust zie je soms kleine, jonge schildpadden, maar dit waren echt de grote jongens. Ik durf wel te zeggen dat deze duik in mijn absolute top 3 ooit staat. Wil ik zeker nog een keer doen voordat we naar huis gaan.

Op 20 januari kwamen mijn ouders naar Bonaire voor 2 weken. Heel leuk, en een mooie gelegenheid om alle toeristische attracties die we nog niet gezien hadden te gaan ontdekken. Met een huurauto reden we langs de westkust, en toen langs de zoutvlakten van de zuid/westkust. We bezochten de Donkeysanctuary waar zo’n 700 ezels opgevangen worden en waar we op een gezellige manier belaagd werden door ezeltjes die wel een lekker stukje wortel van ons lustten. Op een gegeven moment staken en van alle kanten gezellige ezelhoofdjes door de ramen. Met mijn moeder maakten we een prachtige kayaktour door de mangroven, en met mijn vader nipten we van lokaal gestookte rum met als basisingrediëntje cactus en andere dingen met veel alcohol in de Kadushi distilery. Tot slot aten we gebakken banaan in een lokaal restaurant in Rincon en genoten we van het prachtige uitzicht.

Met het risico dat deze blog veel te lang wordt, neem ik jullie ook nog even mee naar Klein Bonaire, dat voor de westkust van het eiland ligt. Onze vriend Lukas had een bootje naar het eiland geregeld en met een gezellig groepje, met o.a. Benjamin, maakten we wandeling van maarliefst 5 uur rond het eiland, over stenen, aangespoeld koraal en door het water. Het was heel warm, want er is geen beschutting en we hadden de 3 liter per persoon aan drinkwater hard nodig, maar super leuk en mooi om het hele eilandje gezien te hebben.

Ik zal ook nog even vertellen over ons, ik durf inmiddels wel te zeggen, huisdier. Er woont al een paar weken een babygekko bij ons: Dribbel. Die voelt zich zo thuis, dat hij inmiddels verhuisd is van het raamkozijn naar de rand van ons bed. Hij is zo op zijn gemak, dat hij regelmatig in bed ligt te slapen. Ik vind het super gezellig. Merijn vindt het niks dat hij in bed komt, en stuurt (ik had eerst ‘jaagt’ geschreven maar dat vond Merijn geen recht doen aan de realiteit) hem elke avond de klamboe uit. De volgende ochtend is hij echter weer naar binnen geslopen en zit hij ons hangend in de klamboe of op de rand van het hoofdbord aan te staren. Natuurlijk in de hoop dat hij een lekker dood mugje van ons krijgt (wat hij soms ook krijgt). Het is jammer dat we hem niet mee kunnen nemen naar Nederland, want het is erg gezellig met hem, maar als we naar huis gaan ga ik hem naar buiten brengen. Ik kan me ook wel voorstellen dat niet iedereen zit te wachten op een gekko in bed.

We doen teveel leuke dingen, zoals ‘s avonds biertjes drinken op het strand, yoga en pubquizen om allemaal op te schrijven, maar ik denk dat de strekking van het verhaal wel helder is. Wij hebben het nog steeds erg naar onze zin! De terugvlucht is inmiddels geboekt, 14 maart zetten we weer voet op Nederlandse bodem. We gaan nog even geniet van de laatste paar weken, en voordat we terug komen kom ik nog een keer terug met een laatste terugblik.

Tot snel allemaal! Liefs, Alex