Nepal: niet voor mietjes

Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Hierbij dan een verslag vanuit het overdag lekker warme maar 's nachts koude nepal.Ik ben hier nu ruim een week, waarvan ruim 7 dagen in Pokhara.
De reis naar Kathmandu verliep voorspoedig (bahalve dat we ergens in de Verenigde Arabische Emiraten voor 2 uur het vliegtuig uit gebonjourd werden voor een tankstop).In het vliegtuig zat ik meteen naast een Nederlands meisje, Karen, en we zijn eigenlijk al de hele tijd samen aan het reizen.
Het echte Nepal avontuur begon natuurlijk in Kathmandu. Voor Aziatische begrippen niet eens een heel onprettige stad, zolang je de voorbij scheurende brommers weet te ontwijken. De tweede dag zijn we de stad een beetje gaan verkennen. We zijn o.a. een aantal tempels gaan bekijken, waaronder Bodnath en Pashupathinat. Bij laatst genoemde worden dagelijks crematies gehouden, en vanaf een gepaste afstand en zonder camera mag je als toerist toekijken. Ik weet niet of een half uur naar een smeulend lijk kijken de leukste toersitische attractie is die ik ooit gezien heb, maar goed, apart was het wel. We zijn we die dag ook nog naar een oud gedeelte van de stad met een hoop tempels geweest, Durbar Square, wat ook erg mooi was.
De volgende dag vonden we het mooi geweest in Kathmandu en gingen we met de bus richting Pokhara. De bus ging om 6.30 uur dus om 6 uur had ik de wekker gezet. Helaas bleken ze dat in Kathmandu een mooi tijsdtip te vinden om de electriciteit uit te doen. Ik was net opgestaan en moest mijn troep nog bij elkaar zoeken en ik zag geen hand voor ogen. Ik had wel een lamp mee, maar geen batterijen. Shit. Gelukkig had ik een heel klein ieniemiemie fietslampje bij me, dus kon ik toch nog wat zien. Wat hebben we nou geleerd?: altijd een degelijke zaklamp bij je hebben in Nepal.
Om 6.30 uur waren we dus bij de bus. Omdat het normaal gesproken nog wel even duurt voordat ze daadwerkelijk een keer vertrekken, zei ik tegen Karen dat we misschien buiten nog wel even een kopje thee konden scoren. Omdat Karen bij het gangpad zat, ging zij de thee halen. Toen ze buiten was ging de motor van de bus aan. Daar maakte ik me niet zo'n zorgen over, misschien even de kachel aan ofzo. Toen ging ie zachtjes rijden. "Uhm, I hope it's not leaving yet...my friend is still outside" piepte ik een een beetje tegen de medebackpacker naast me. "Ah, don't worry, it's not leaving". Vroem..... bus weg. " Oh hang on, maybe it is!" Reed de bus weg terwijl Karen net aan kwam lopen met 2 kopjes thee. De blik op haar gezicht toen ze in de gaten kreeg dat de bus weg reed was echt onbetaalbaar, wha ha. De hele bus had inmiddels door dat we iemand vergeten waren dankzij mijn "Stop the bus! my friend' s not here yet!", dus gelukkig stoptje hij na 50 meter weer en kon Karen alsnog de bus binnen vallen. We hebben natuurlijk de rest vande reis naar Pokhara in een deuk gelegen :)

Eenmaal in Pokhare vonden we direct een erg fijn hostel met een grote tuin. De eerste avond natuurlijk meteen maar even kijken of er nog iets te beleven viel. De meest populaire kroeg in Pokhara is de busy bee. In het midden staat een grote vuurkorf en daar zit iedereen gezellig omheen. We hadden het erg naar onze zin met biertjes drinken en met met andere reizigers kletsen enzo, maar rond 12 uur ging de boel dicht. Toen kwam er opeens een Australische dame naar ons toe die een paar andere reizigers bij zich had die vroeg of we nog zin hadden in een afterparty. Uh, ach, welja. We kwamen terecht in een of ander schuurtje waar we met z'n allen konden zitten en biertjes drinken. Het klinkt heel simpel, maar zet een paar backpackers met ongeveer hetzelfde gevoel voor humor in een schuurtje in Nepal, add a few beers en je hebt echt de meest hilarische avond ever. Ik heb me echt helemaal dood gelachen daar.
De volgende dag had ik helaas een beetje ziek. Even wennen aan het eten en ik werd ook nog verkouden, dus heb het toen een beetje rustig aan gedaan. Na 2 dagen was ik het ziek zijn zat en zijn we een berg gaan beklimmen, maar de world peace pagoda. Het was bet wel pittig en steil omhoog, maar het uitzicht was super. Die besneeuwde bergtoppen van de Himalaya op de achtergrond, daar krijg ik geen genoeg van. Echt prachtig is dat. Eenmaal boven voelde ik me ook nog eens een stuk beter. Enkele dagen later hebben we nog een lange wandeling gemaakt, naar Sarangkot. Ruim 2 uur steil omhoog (je gaat echt kapot) en ruim een uur naar beneden. Maar eenmaal boven was het uitzicht weer prachtig. Bovendien moesten we een beetje oefenen, want morgen gaan we voor 5 dagen (!) de bergen in, een deel van de Annapurna trail lopen. 5 Dagen de bewoonde wereld uit dus. Ik heb zo het gevoel dat ik mezelf de komende 5 dagen nog wel eens ga afvragen waarom ik dit nou weer zo n nodig wilde, maar ik heb er wel super veel zin in!
Oud en nieuw was hier overigens ook gezellig. Het leukste wat ik hier oveigens gedaan heb is..... paragliden! (Met een soort parachuut van een berg afrennen). Ik had het nog nooit gedaan en wilde het wel een proberen. Bovendien, het uitzicht wordt niet veel beter dan dit. Ik was helemaal niet zenuwachtig eigenlijk, maar toen we eenmaal moesten gaan rennen om de lucht in te gaan moest ik toch wel even slikken. Het voelt gewoon nogal onnatuurlijk om een steile berg af te rennen en er vervolgens om te vertrouwen dat je de lucht in gaat en niet het ravijn in rent (ik zag mezelf al hangen in zo'n boom). Maar eenmaal in de lucht was het echt geweldig! Ik heb tijdens het vliegen ook nog allemaal haviken gezien. super cool was het!
Nou, dat was het voor de eerste week. Morgen gaan we dus op trekking en dan zijn we 6 januari als het goed is weer terug in de bewoonde wereld. Later meer! groetjes Alex