Het leuke deel van de reis

Lieve allemaal,

Zoals jullie weten ben ik op dit moment hard mijn best aan het doen om terug te keren vanuit Maleisië vanwege vergaande Corona maatregelen (zie facebookpost van gisteren en tekst onderaan dit bericht). Als alles goed gaat stappen Wouter, Marlieke en ik over 8 uur op een Turkish airlines vlucht via Istanbul naar Amsterdam. Omdat het natuurlijk ook leuk geweest is de afgelopen dagen, hier toch even een verslag van de eerste 9 dagen.

Na een prima vlucht -en het goede nieuws dat Ajax had gewonnen met 3-1, in een tijdperk dat ik me nog druk maakte om dat soort dingen- landde ik op zondag 8 maart om 16:00 u in het zonnige Kuala Lumpur. Na een douche ging ik Marlieke en Wouter opzoeken in hun appartement (die waren hier al) en na een behoorlijk pittige curry maaltijd heb ik de eerste nacht in mijn guesthouse prima geslapen. Na een niet al te lekker ontbijtje van oploskoffie en toast met mierzoete pindakaas was het tijd om Kuala Lumpur te gaan verkennen. Ik besloot naar het nabij gelegen eco-park te lopen om een soort jungle wandeling te maken. Wat erg mooi was. Het zweet liep na 3 minuten in straaltjes van me af en helaas hadden de muggen in de gaten dat ik vergeten wat muggenspray mee te nemen (resultaat: 13 muggenbulten) maar het was wel een erg mooi park. Ik had nog 2 eekhoorns en een wasbeer gespot. ‘S Avonds verkenden we Chinatown en maakten we foto’s van de prachtig verlichte en altijd indrukwekkende Petronas Towers.

De volgende ochtend vertrokken we naar de Cameron Highlands. Daar hebben we een tourtje gemaakt langs theeplantages en een wandeling door the Mossy Forest. Een bos dat zijn naam eer aan doet vanwege, tja, al het mos. Meer dan 175 soort als ik het goed onthouden heb. De volgende dag gingen Wouter en ik een hike door de Cameron highlands maken. Marlieke bleef in het guesthouse om te chillen. Wouter en ik stelden zelf een combinatie van 3 verschillende wandelroutes samen die in totaal zo’n 5 uur zou duren, en lieten ons afzetten bij ‘track 2’. Een route die door de Lonely Planet omschreven werd als ‘very tough’. Geschatte wandeltijd: 1,5 uur voor een wandelroute van nog geen kilometer. Wij dachten nog ‘dat zal toch wel meevallen’. Maar dat deed het niet..... Gedurende drie kwartier klauterden we stijl omhoog, ontweken we boomwortels en hoopten dat de takken waaraan we ons vasthielden ons zouden houden. Vervolgens ging het een half uur kneiterstijl naar beneden. Het was meer een bergbeklimming dan een wandeling. Na een uur en een kwartier waren we aan het eind van de track. Er stond een bordje bij ‘estimated time, 1,5 hours’. Een of andere grapjas had daar bij geschreven ‘3 or 4 hours for non-athletes’. Ik denk dat als je een non-athlete bent deze wandeling je dood wordt, maar ach. De rest van de hike was ook wel pittig, maar niet zo erg als het eerste deel. Bijna aan het eind gekomen waar nota bene een trappetje stond viel Wouter van dat trappetje af. Vervolgens kwam hij nog vast te zitten met zijn been in een greppel, waar ik heb vervolgens uit moest trekken, dus het was maar goed dat de tocht erop zat zeg maar. toch was het een leuke en avontuurlijke tocht.

Na de Cameron Higlands vertrokken we in een minibusje zonder vering met 120 km per uur (ook in de bocht) naar het National Park Taman Negara. Het laatste stuk was met een bootje, wat een excursie op zich was, want onderweg zagen we al apen, waterbuffels en veel vogels. Ondertussen volgden we het nieuws een beetje, en bereikten ons steeds verontrustender wordende signalen over Corona gerelateerde maatregelen. In Maleisië was er tot dusver nauwelijks iets van te merken.
In Taman Negara maakte ik wandelingen door de jungle, liep ik door de boomtoppen via een Canopy trail en wandelde ik naar de bergtop van ‘Bukit Teresik’. Wat allemaal niet mee veel, want het was ontzettend warm en vochtig. Maar als je je tijd neemt is het uiteindelijk wel te doen. En het is er ontzettend mooi. Er was ook een meertje waar je na het wandelen lekker kon afkoelen.

Tijd om het laatste deel van de reis in te zetten: na een oncomfortabele minibus-tour van 9 uur lang (!) en een ongemakkelijk speedboot tochtje van een uur zetten we om 19:00 u ‘s avonds voet op de Perhentian Islands. Twee eilanden met helder blauw water, witte stranden en palmbomen. Het grote chillen en duiken kon beginnen. Ik was er helemaal klaar voor! Na een hapje eten gingen we op zoek naar de enige tent op het strand waar alcohol geschonken werd (het is hier nogal streng Islamitisch). Daar raakte we aan de praat met 2 Engelse jongen die we uit het krappe busje kende. Zij gaven aan dat er om 22:00 u een toespraak van de minister zou volgen over maatregelen die Maleisië zou nemen. Wat er vervolgens gebeurde zal ik hier niet herhalen (al zal ik de tekst even kopiëren voor degenen die ik niet op facebook heb).

As we speak zitten Marlieke, Wouter en ik te wachten in een appartement met zwembad totdat vanavond om 23:45 u lokale tijd hopelijk ons vliegtuig vertrekt. Marlieke en ik lagen net een half uur in het zwembad, toen we weg gestuurd werden, omdat vanaf nu ook alle publieke ruimtes dicht gaan, dus ook die in hotels. Ik hoop heel erg dat we weg komen vanavond. Ik hou jullie op de hoogte. Bedankt voor alle lieve berichtjes uit Nederland. Hopelijk tot snel!

Liefs Alex

Tekst facebookpost over de snel ingezette terugreis:
Lieve vrienden en familie, omdat ik van alle kanten vragen krijg over hoe het nu in Maleisië gaat wat betreft het Corona virus, hier even en korte update. Gisteren kwamen we (Marlieke, Wouter en ik) na een 11 uur durende en vermoeiende reis vanaf Taman Negara aan op de Perhentian Islands aan. We waren net ingecheckt in ons hostel en hadden een hapje gegeten, toen het nieuws kwam dat Maleisië binnen 16 uur (!) drastische maatregelen zou nemen. Omdat er tot nu toe maar weinig te merken was van het hele Corona gebeuren, kwam dit als een grote verrassing. Om niet het risico te lopen hier maanden te moeten blijven, zat er niets anders op dan halsoverkop weer te vertrekken en met gierende banden terug naar huis te gaan. Helaas zaten zo ongeveer net in de aller verste uithoek van Maleisië, dus we zijn meteen tickets terug naar Kuala Lumpur gaan boeken. Merijn heeft via KLM geprobeerd mijn terug ticket om te boeken, maar omdat ze niet bereikbaar zijn, heeft hij voor 18 maart 23:45 u (lokale tijd, 15:45 u NL tijd) en nieuwe vlucht voor mij geboekt met Turkish Airlines. Vannacht geen oog dicht gedaan van de adrenaline, en vanmorgen om 8 uur een boot genomen van het eiland naar het vaste land. We waren bepaald niet de enigen die dit plan hadden opgevat. We moeten nu 12 uur wachten (met zijn drieën in een knusse hotelkamer) tot onze vlucht naar Kuala Lumpur gaat, vanavond om 21:35 u lokale tijd. Marlieke en Wouter hebben dezelfde Turkish Airlines vlucht geboekt als ik. Als alles goed gaat ze ik dus 19 maart 10:40 u weer voet op Nederlandse bodem. Wat een abrupt en jammerlijk einde van de vakantie. Maar liever snel terug naar huis dan misschien wel weken vast zitten in Maleisië. Ik had jullie liever gemaakt met een leuke reisblog, maar het is niet anders. Hopelijk tot snel! Liefs, Alex